ความรัก กับ ความผูกพัน...

::
.
.  วันนี้เห็นเพื่อน  เศร้ามากมาย พอดีได้อ่านบทความนึง จาก Google เลยนำมาฝาก

=> ขอให้เพื่อนมีสติ  หายเศร้า ไว ไว นะ จะเป็นกำลังใจให้ ซาเหมอ....

=> ขอให้จดจำไว้  ถึงแม้วันนี้เธอไม่มีใคร เธอยังมีฉัน ที่จะรักและเป็นเพื่อนเธอซาเหมอ...

       [[สู้ สู้ ]] !!! ฉ๊านให้ยืมไหล่ไว้พักพิง เฟ้ย เพื่อน...


วันนี้...เราอาจรู้สึกผูกพันต่อสิ่งหนึ่ง จนคิดว่าเราขาดไม่ได้ "






...แต่เวลาจะทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไป


... สักวันเราจะรู้ว่า


... สิ่งที่เราผูกพันในวันนี้


...เป็นแค่ส่วนหนึ่งที่เติมชีวิตเรา


ไม่ใช่...ทั้งหมดของชีวิตเรา.........






วันหนึ่ง...หากเรามีโอกาสได้เจอสิ่งที่ถูกใจสิ่งใหม่


ที่เราคิดว่าเราพึงใจ...ปรารถนา...ต้องการ...ขาดไม่ได้


เราก็จะเริ่มผูกพันกับสิ่งใหม่ได้ในเวลาไม่นานนัก..


เมื่อเวลาหนึ่งผ่านไป...จะสอนเราได้เองว่า


...ความผูกพันกับสิ่งใดๆ ในช่วงเวลาหนึ่ง จะเป็นความสุขในช่วงเวลานั้น ๆ


อย่าได้ไปยึดติด อย่าได้ไปใช้ชีวิตทั้งชีวิตลุ่มหลง...


คิดเสียว่า...เราโชคดี...ที่มีโอกาสได้ผูกพันกับสิ่งที่เรารัก






ความผูกพัน...ก็เหมือนกับความรัก... หรืออาจจะเป็นผลพวงที่มาจากความรัก


หากเรารักใครคนใดคนหนึ่งมาก เราก็จะรู้สึกว่าผูกพันมาก


แต่ความผูกพันที่ว่า... ไม่ได้หมายถึงการหยุดตัวเอง ไว้กับสิ่งนั้นๆ ...


เพราะคนเราทุกคนย่อมผูกพันกับหลายๆสิ่ง เปรียบเสมือน เรามีแก้วนำอยู่หนึ่งใบ






ในยามเช้า...เราอาจต้องใช้แก้วใบนี้ดื่มนม พออากาศร้อนหน่อย...


เราอาจต้องการน้ำเย็น ๆ บางครั้งที่เราไม่สบาย...เราอาจต้องการน้ำอุ่น


ใจเราก็เหมือนกับแก้วน้ำ... ต้องเติมสิ่งต่าง ๆ ในเวลาที่แตกต่างกัน...


ตามความเหมาะสม หากเราเติมน้ำเย็นลงไปในแก้วน้ำ


แล้วเติมน้ำร้อนลงไปในทันที ในแก้วใบเดียวกัน


เราก็จะพบว่า...แก้วใบนั้น...ก็จะร้าว...


แล้วเริ่มแตก ซึ่งก็เหมือนกับใจเรา...


ความผูกพันต่อสิ่งหนึ่งสิ่งใดในช่วงเวลาหนึ่ง...


ไม่ผิด ถ้าเราค่อยๆ ปรับใจ...ปรับตัวของเราเอง...ให้กลับคืนในเวลาที่ควร


เพราะอย่างน้อยที่สุด..


"โอกาส...ได้ผูกพัน... ซึ่งก็เหมือนเรามีโอกาส...ได้รัก นั่นเอง"






ถ้าคุณมีความสุขที่เห็นเค้าเดินกับคนอื่น ...คือ...ความรัก


ถ้าคุณเศร้า...เหงา...คิดถึงเค้า...อยากเจอ...อยากพูดคุย ...คือ...ความรัก


ถ้าคุณร้อนรนที่เค้าอยู่กับใครๆ ที่ไม่ใช่คุณ ...คือ...ความใคร่


อยากเก็บไว้เป็นเจ้าของคนเดียว


ถ้าคุณเมามาย...เค้าลูบหลังไหล่...ดูแล ...คือ...ความรักที่บริสุทธิ์ใจ


ถ้าคุณเมามาย...เค้ากอดและสัมผัสร่างกาย ...คือ...ความใคร่จากเค้าของคุณ


ถ้าคุณเข้าหา...แต่เค้าหนี... ...คือ...ความใคร่ ที่หมดเยื่อใยแล้ว


ถ้าคุณหนี...แต่เขาวิ่งตามมา... ...คือ...ความรักที่ยังไม่มีจุดจบ


ถ้าคุณร้องไห้...ให้กับคนที่ไม่มีเยื่อใยในตัวคุณ


...คุณคือ...คนโง่...และบ้า อย่างน่าอาย


แต่ถ้าคุณพอใจ...จงรัก...และมอบความรักให้กับเค้า


แม้มันจะไม่กลับมาหาคุณก็ตาม






จงดีใจที่ได้รักซะวันนี้...ดีกว่าที่จะมานั่งเสียใจในวันหน้า


จงภูมิใจที่มีความใคร่...เสน่หา เพราะมันจะไม่ย้อนกลับมาหาอีกต่อไป

.........แพ้อากาศ..........

7-3-11

          ความอ่อนแอที่มีอยู่ในตัวของใครบางคน  ทำให้เค้าไม่กล้าที่จะเผชิญกับความจริงในโลกปัจจุบัน  ชีวิตอยู่กับความหวัง  หวังว่าในแต่ละวัน  เวลา  ที่หมุนไปชีวิตเค้าจะมีแต่ความสุขจนลืมเผื่อใจ  เพื่อรับกับความเจ็บปวดจากความผิดหวัง  มันคือ  "ความโง่เขลา" ที่เลวร้ายที่สุด

           เค้ามีคนรักที่ดีที่สุด มีความสุขที่สุด แต่วันนึงเมื่อเวลาผ่านพ้นไปย่อมมีความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น  สิ่งที่ไม่คาดฝัน  คือ  คนรักของเค้าไปมีคนอื่น  มันคือความเจ็บปวดที่สุด ความเจ็บปวดจากความไว้ใจ ความเจ็บปวดจากคำว่ารักมากที่สุด และความเจ็บปวดที่รุนแรงที่สุด คือ ความเจ็บปวดจากการที่ไม่ได้เผื่อใจไว้เจ็บเลย...

            คนเราแท้จริงแล้ว มีความสุขก็เพราะ ความรัก มีความทุกข์เพราะ ความรัก ก็เยอะ แต่เราก็พร้อมที่จะเจ็บเพราะมันอยู่ดี เพราะสุดท้ายแล้ว ความอกหัก มันก็เหมือนการ "แพ้อากาศ" เวลาที่มีอาการมันมักจะมีน้ำมูก + น้ำตา หรือ บางครั้งใครที่มีอาการแพ้มากมาย อาจทำให้ร้องไห้จนหมดแรงจนง่วงไป "หลับทั้งน้ำตา" แต่เมื่อวันเวลาผ่านไป อาการแพ้ก็จะทุเลาลง และมันจะทำให้ร่างกายของคุณมีภูมิคุ้มกันมากขึ้น แข็งแรงขึ้น  คุณคือ หนึ่งในนั้นหรือไม่ ที่กำลังแพ้อากาศ ฝากดูแลตัวเองด้วยนะคะ

เรื่อง เดิม เดิม ....

28-02-2011

                ตอนนี้เป็นเวลา 22:32 น. เกิดนอนไม่หลับขึ้นมา  จึงคิดถึงได  ลุกขึ้นมานั่งขยับปลายนิ้วจิ้มคอมพิวเตอร์ พอดีนึกถึงหนังสือเล่มนึงที่เพิ่งอ่านจบไป  มันสะท้อนใจได้ดีนัก  ทำให้หวนนึกถึงรักเก่าที่ยังไงก็ยังไม่ลืม ถึงแม้ว่าเราจะอยู่ในสถานะที่เปลี่ยนไปแล้ว  ความรักที่มีให้ก็ยังเหมือนเดิมเสมอ

                                             หนังสือเล่มนั้น ชื่อว่า  " เมียน้อยทอม " 

                 เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับผู้หญิงที่เป็นบอกอนิตยสารฉบับนึง ที่มีการแต่งตัวและบุคลิกห้าวหาญเหมือนทอม แต่ว่าผู้หญิงคนนี้มีสามีแล้วและก็รักสามีมากด้วย แต่ต่อมาเค้าก็เกิดมีความรู้สึกแบบแปลก ๆ กับลูกน้องที่เป็นนักข่าวในสังกัด ซึ่งเพิ่งอกหักจากแฟน  แต่ลูกน้องเป็นผู้หญิงที่ชอบผู้ชายและแอนตี้ทอมดี้  เลสเบี้ยนมากมาย  แต่ด้วยความใกล้ชิดและการใส่ใจดูแล  ความอบอุ่นที่บอกอคนนี้มีให้ ทำให้ลูกน้องเกิดใจอ่อน และเริ่มรู้สึกรักบอกอและย้ายเข้าไปอยู่ด้วยกันในบ้านบอกอโดยมีคุณสามีอยู่ด้วย แต่คุณสามีทำงานในกองถ่ายซึ่งก็ไม่ค่อยได้กลับบ้านอยู่ดี ต่อมาลูกน้องเกิดอาการหึงหวงบอกอกะสามีเพราะความรักที่มีให้บอกอมันเริ่มมากขึ้นจนเกิดอยากครอบครอง  อยากเป็นเจ้าของบอกอเพียงคนเดียวจึงบอกให้บอกอเลือกว่าเค้าจะเลือกใครระหว่างตัวเธอกับสามีแต่บอกอบอกว่าเค้าเลือกไม่ได้และเค้าก็ไม่อยากเสียลูกน้องไปด้วยเพราะเค้าก็รักมากไม่แพ้กัน  ลูกน้องจึงยอมที่จะเป็นฝ่ายจากไปเองและเค้าก็ลางาน 1 เดือน ไม่รับโทรศัพท์จากบอกอเลย  ในเวลาเพียงแค่ไม่กี่วันเค้าก็ได้รับข้อความขู่จากบอกอว่าอย่าให้เจอไม่งั้นโดนดีแน่  และได้ข่าวจากเพื่อนร่วมงานที่สนิทว่าบอกอบอกไม่ให้เธอเข้าไปทำงานอีก  เพราะเค้ามีเด็กใหม่มาแทนที่เธอแล้ว เธอเสียใจมากคนที่เคยบอกว่ารักเธอมาก  รักเธอนักหนา  แค่ไม่กี่วันก็กลายเป็นอื่น และรอเธอไม่ได้ .... จบ

                 แต่สิ่งที่ทำให้เรานึกถึงรักเก่าไม่ใช่เพราะเราไปเป็นเมียน้อยทอมหรอกนะ  แต่การดูแลใส่ใจของทอมคนนั้นที่ทำให้ผู้หญิงคนนึงที่เคยชอบผู้ชายและ รังเกียจทอมดี้  เลสเบี้ยน เปลี่ยนใจมารักเค้าได้อย่างบริสุทธิ์ใจ และรักได้อย่างเต็มหัวใจ โดยลืมไปเลยว่าคนที่เค้ารักเป็นผู้หญิง .....

                 ทุกวันนี้เราก็ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ว่าทำไมคนที่รักกันมากมาย  คนที่รักกันขนาดนี้  อยู่ด้วยกันไม่เคยต้องทะเลาะกันเลย  ต้องมาแยกจากกันไป  มีอะไรที่ทำให้ต้องแยกจากกัน ......

oooooo