.....ความรักของเรานั้น ไม่เท่ากัน >_<".....

อาจเป็นเพราะเราเองไม่ใช่ผู้ลิขิตชะตาชีวิต

หรือชะตาความรักได้

เราจึงไม่อาจเลือกได้ว่าจะมีความรักแบบ "ขม" หรือ "หวาน"

แน่นอนว่าทุกคนอยากมีความรักที่ดีกันทั้งนั้น

*****

ความรักมันมีแค่เส้นบาง บาง กั้นกลาง

ระหว่างความเสียสละ กับ ความเห็นแก่ตัว

*****

เมื่อคน ๆ นึงตกหลุมรัก หัวใจก็เปลี่ยนองศาหมุนหาสมดุลของความรัก

พื้นที่ทั้งหมดของหัวใจ คือ คนที่เค้าเลือกที่จะรัก

แต่อีกคนเมื่อมีความรัก...เค้ากลับเลือกที่จะกั้นห้องของหัวใจ

เพื่อเว้นช่องว่างไว้อีกมุม  ที่คนรักไม่มีสิทธิ์

*****

เพราะว่าความรักของเรานั้นไม่เท่ากัน

คนนึงซื่อสัตย์ และ เปิดเผยเพราะความรักที่มีให้มันมากล้น

อีกคนนึงมีความรัก และ ปิดกั้นเพราะในความรักนั้น มีอะไรซ่อนอยู่

*****

บางครั้งเราต้องหัดกั้นห้องให้หัวใจบ้าง

เพื่อเก็บทุกด้านที่สำคัญของชีวิต

การที่ยกทุกห้องของหัวใจให้กับใครสักคน

เพียงแค่หวังว่าเราจะได้ทุกห้องในหัวใจเค้ามาแทนที่หัวใจดวงเดิม

สิ่งที่ได้กลับมาอาจเป็นแค่บางห้องของหัวใจ

แล้วเมื่อไหร่หัวใจของเรามันจะเต็มซักที...

*****

.....งาน งาน งาน.....

ทำไมงานที่บริษัทนี้มันยุ่งงงงงงง จังเลย

วัน วัน ก็มีแต่จ้อง จ้อง หน้าคอม

เอกสารอะไรมันจะเยอะ เยอะ ขนาดนี้อะคร้าคุงเพ่

????

การทำงานดูเหมือนว่าจะต้องออกรบอะไรประมาณนั้น

((แอบกระซิบนิดว่าที่นี่ ซุปฯ ต้องลงทุนในการทำงานมากมายคร้า))

อย่างเช่น ค่าทอสับ  แต่ที่ร้ายกาจมากคือ อุปกรณ์สำนักงานไม่มีให้เบิกอะ คิดได้ไง >_<"

****

เต็งส์นิ่มมาทำงานในตำแหน่ง Supervisor นะคร้า

ไม่ใช่เจ้าของบริษัท อะ เข้าใจอะไรผิดเปล่า

****

-*----เริ่มต้นนับหนึ่งใหม่-----*- อีกครั้ง >_<"

:: หลังจากที่ร้างลาชีวิตการทำงานมานานนับเป็นปี

..
.   ชีวิตเริ่มกลับสู่จุดเดิม จุด จุด ที่ต้องงัดตัวเองออกจากที่นอนแต่เช้า

.
;   ต้องไปให้ทันรถตู้ซึ่งคันสุดท้ายหมด 9:00 น. แต่เราจะไปคัน 9:00 น.

    ได้ไงก็ดันทำงาน 9:00 น. พอดีนะเซ้ !!! แถมใช้วิชามารไม่ได้เสียด้วย..

..  เพราะต้องพิสูจน์ลายนิ้วมือกันทั้งเช้า แล เย็นเลย แฮะ :)

::  อย่างนี้ต้องจัดระเบียบสังคมกันใหม่ ครั้งใหญ่ ซะทีเรา ((แย่แล้ว..เต็งส์นิ่มเอ๊ยย))

..
.   วันแรกของการทำงานก็เกือบ ๆ สายซะแล้ว >_<"

..  อุตส่าห์ออกจากบ้าน 7:30 น. ยังจะไม่ทันเลยนะเนี่ย..แล้วงี้ต้องตื่นกันแต่ไก่โห่เลยแง๋

..  สู้ สู้ ชีวิตยังไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันต่อไป..อิ อิ แอบให้กำลังใจตัวเองด้วยอะ

;.. เด๋วไว้คอยติดตามเรื่องราวการทำงานในบริษัทใหม่กันต่อนะคะ..

....พรหมลิขิต....^____^

:..   วันนี้ได้กลับสู่จุดกำเนิดของความวุ่นวายในเมืองหลวง

..    ที่บอกว่ากลับสู่จุดกำเนิดก็เพราะชีวิตประจำวันในอดีต

.. . ได้คลุกคลี ในวงจรชีวิตอันวุ่นวายที่เหมือนจะศิวิไลในย่านสีลม ตลอด เว..

..   ทุกวันอยากจะวิ่งหนี ย่านธุรกิจนี้ไปให้แสนไกล

.
.    แต่ดูเหมือนเราเคยทำบุญร่วมโลกกะย่านสีลมนี้มาแต่ชาติปรางก่อน

..  เพราะแม้จะวิ่งหนี ณ. ที่แห่งนี้เท่าไหร่ ก็เหมือนโชคชะตาดึงเราให้กลับมา

,,  ณ. ที่แห่งนี้อีกอยู่ดี ช่างเป็นย่านที่น่าจรรโลงใจมากมาย เอิ๊ก เอิ๊ก