((กันและกัน))

วันเวลาดี ๆ เหล่านั้น ….

เธอยังคงจำมันได้ไหม

วันที่เคยร่วมทุกข์และสุขจนล้นหัวใจ

วันที่เราได้ผ่านมาด้วยกัน

แต่ว่าเวลาที่ผ่านพ้นไป

อาจจะทำให้ใจของใครลืมสิ่งนั้น

อยากจะมีเพลง เพลงนึง

ถ่ายทอดเรื่องราวเป็นพัน ๆ ให้เธอรู้

ให้ทุก ๆ ครั้งที่ได้ฟังเพลงนี้

ก็ขอให้รู้ ที่แห่งนี้นั้นยังมีรักอยู่

เคยเป็นยังไงในตอนนี้ขอให้รู้

จะไม่มีเปลี่ยนไป

และทุก ๆ ครั้งที่ได้ฟังเพลงนี้

ก็ขอให้รู้ที่ตรงนี้ไม่ว่าจะนาน เท่าไหร่

เราจะมีกันและกัน เป็นหนึ่งในดวงใจตลอดไป

ก็เพราะหัวใจเราผูกกัน …….

วันที่เราไม่เคย ย่อท้อ วันที่เราต่างมีความฝัน

และทำทุก ๆ สิ่งด้วยหัวใจเดียวกัน

เธอยังคงจำมันได้ใช่ไหม

แต่ว่าเวลาที่ผ่านพ้นไป

อาจจะทำให้ใจของใครลืมสิ่งนี้

อยากจะมีเพลงเพลงนึงตอบเรื่องราวที่ดีดีเตือนให้รู้

ให้ทุก ๆ ครั้งที่ได้ฟังเพลงนี้

ก็ขอให้รู้ ที่แห่งนี้นั้นยังมีรักอยู่

เคยเป็นยังไงในตอนนี้ขอให้รู้

ว่าจะไม่มีเปลี่ยนไป

เราจะมีกันและกัน เป็นหนึ่งในดวงใจตลอดไป

ก็เพราะหัวใจเราผูกกัน

^_______^

....น้องแดง ของฉ้าน....

ขอเล่าเรื่องราวย้อนกลับไปเมื่อวัน พฤหัส ที่ผ่านมา....

นับเป็นวันที่วุ่นวายและงานเยอะมากเหมือนกับทุก ๆ วัน

และก็เป็นวันที่รู้สึกเหนื่อยสุด ๆ จึงตัดสินใจ

ทิ้งงานกองโตไว้บนโต๊ะ ((หนีกลับบ้านเร็วดีฟ่าเรา))

.....

รูดบัตรออกตรงเวลาเป๊ะ !! 17:30 น.

นั่งรอรถเมล์ตามปะสาคนไม่มีรถ

เวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมงได้ขึ้นรถซักที

หลังจากนั้นก็หลับไปตามประสาของคนทำงาน ((อิ อิ))

.....

เชื่อไหมคะว่าวันพฤหัสเป็นวันที่รถติดมากมาย

ขนาดนั่งหลับแล้ว หลับอีก ก็ยังไม่ถึงซักที

ออกจากที่ทำงาน 17:30 น. ถึงบ้าน 21:15 น. คร้า

((แล้วตูจะรนลานรีบกลับบ้านทำไมเนี่ย)) 

.....

พอเจอกับเหตุการณ์นี้ก็ทำให้หวนคิดถึง "น้องแดง" ของฉ้าน

เมื่อครั้งที่มีมันอยู่ก็คิดว่ามันไม่จำเป็นเท่าไหร่

นั่งรถเมล์ประหยัดกว่าตั้งเยอะ

แต่พอวันนี้ไม่มีมันแล้วกลับคิดถึงความสำคัญของมันมากมาย

การไม่มีรถมันลำบากอย่างนี้นี่เอง

.....