คิดถึง

ห่างหายจากการเขียนได........มานาน

คิดถึง เจง เจง แต่ด้วยอะไรหลาย ๆ อย่าง

ทำให้เราไม่สามารถแวะเวียนเข้ามาทักทาย

สมาชิกคนเขียนได.........ทั้งหลายได้บ่อย ๆ

แต่ยังไงก็จะยังไม่ทิ้งกันน๊า.........จะหาเวลาว่าง

เค้ามา update เรื่องราวต่าง ๆ ให้ได้อ่านกันบ้าง

((กันและกัน))

วันเวลาดี ๆ เหล่านั้น ….

เธอยังคงจำมันได้ไหม

วันที่เคยร่วมทุกข์และสุขจนล้นหัวใจ

วันที่เราได้ผ่านมาด้วยกัน

แต่ว่าเวลาที่ผ่านพ้นไป

อาจจะทำให้ใจของใครลืมสิ่งนั้น

อยากจะมีเพลง เพลงนึง

ถ่ายทอดเรื่องราวเป็นพัน ๆ ให้เธอรู้

ให้ทุก ๆ ครั้งที่ได้ฟังเพลงนี้

ก็ขอให้รู้ ที่แห่งนี้นั้นยังมีรักอยู่

เคยเป็นยังไงในตอนนี้ขอให้รู้

จะไม่มีเปลี่ยนไป

และทุก ๆ ครั้งที่ได้ฟังเพลงนี้

ก็ขอให้รู้ที่ตรงนี้ไม่ว่าจะนาน เท่าไหร่

เราจะมีกันและกัน เป็นหนึ่งในดวงใจตลอดไป

ก็เพราะหัวใจเราผูกกัน …….

วันที่เราไม่เคย ย่อท้อ วันที่เราต่างมีความฝัน

และทำทุก ๆ สิ่งด้วยหัวใจเดียวกัน

เธอยังคงจำมันได้ใช่ไหม

แต่ว่าเวลาที่ผ่านพ้นไป

อาจจะทำให้ใจของใครลืมสิ่งนี้

อยากจะมีเพลงเพลงนึงตอบเรื่องราวที่ดีดีเตือนให้รู้

ให้ทุก ๆ ครั้งที่ได้ฟังเพลงนี้

ก็ขอให้รู้ ที่แห่งนี้นั้นยังมีรักอยู่

เคยเป็นยังไงในตอนนี้ขอให้รู้

ว่าจะไม่มีเปลี่ยนไป

เราจะมีกันและกัน เป็นหนึ่งในดวงใจตลอดไป

ก็เพราะหัวใจเราผูกกัน

^_______^

....น้องแดง ของฉ้าน....

ขอเล่าเรื่องราวย้อนกลับไปเมื่อวัน พฤหัส ที่ผ่านมา....

นับเป็นวันที่วุ่นวายและงานเยอะมากเหมือนกับทุก ๆ วัน

และก็เป็นวันที่รู้สึกเหนื่อยสุด ๆ จึงตัดสินใจ

ทิ้งงานกองโตไว้บนโต๊ะ ((หนีกลับบ้านเร็วดีฟ่าเรา))

.....

รูดบัตรออกตรงเวลาเป๊ะ !! 17:30 น.

นั่งรอรถเมล์ตามปะสาคนไม่มีรถ

เวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมงได้ขึ้นรถซักที

หลังจากนั้นก็หลับไปตามประสาของคนทำงาน ((อิ อิ))

.....

เชื่อไหมคะว่าวันพฤหัสเป็นวันที่รถติดมากมาย

ขนาดนั่งหลับแล้ว หลับอีก ก็ยังไม่ถึงซักที

ออกจากที่ทำงาน 17:30 น. ถึงบ้าน 21:15 น. คร้า

((แล้วตูจะรนลานรีบกลับบ้านทำไมเนี่ย)) 

.....

พอเจอกับเหตุการณ์นี้ก็ทำให้หวนคิดถึง "น้องแดง" ของฉ้าน

เมื่อครั้งที่มีมันอยู่ก็คิดว่ามันไม่จำเป็นเท่าไหร่

นั่งรถเมล์ประหยัดกว่าตั้งเยอะ

แต่พอวันนี้ไม่มีมันแล้วกลับคิดถึงความสำคัญของมันมากมาย

การไม่มีรถมันลำบากอย่างนี้นี่เอง

.....

.....สะกิดใจ.....

คิดถึง Diary จัง หลังจากที่ห่างหายจากการ Up Diary ไปนาน

ช่วงที่ห่างหายไปก็มีเรื่องราวและประสบการณ์มากมายทั้งเรื่องดี

เรื่องเศร้า  เรื่องงาน  เรื่องเพื่อน  และสุดท้ายแล้วเรื่องต่าง ๆ นานา

ของคนอื่นที่เราเข้าไปเจ๋อ...ทำเป็นเก่ง เป็นศิรานี ((ถ้าผิดต้องของอภัย อิอิ))

ให้คนอื่น ๆๆๆ มากมายแต่ก็แปลกนะในเวลาแค่หนึ่งวัน

ทำให้เราได้พบเจอเรื่องราวที่ทำให้ได้คิดตั้ง สามเรื่อง

หนึ่งในนั้นดันเป็นเรื่องราวของเราที่ได้รู้อะไรโดยไม่ตั้งใจ

และเป็นเรื่องราวที่สกิดใจเราเวลาที่นึกถึงมัน ทำให้

รู้สึกจี๊ด ๆๆ ในใจทุกที

......

ตอนนี้ความรักของเรากำลังไปได้สวย

ตอนนี้รู้สึกมีความสุขกับความรักมากมาย

แต่แล้วเหตุการณ์ต่าง ๆ ก็ดันผ่านเข้ามาเป็นเหมือนคลื่นมาทีระลอก

ให้เราได้คิดได้ปะติด ปะต่อเรื่องราว

ระลอกที่ 1  เป็นเรื่องราวต่าง ๆ ของแฟนเก่าดิ๊งที่ทำให้เรารู้สึกน้อยใจ

ระลอกที่  2  เป็นเรื่องราวที่เราบังเอิญรู้ว่าเค้ารักแฟนเก่าและเปิดเผยแค่ไหน

ระลอกที่  3  ได้มีการเครียร์ถึงเรื่องแฟนเก่าแต่ได้รับคำพูดที่ทำให้เรารู้สึกว่ารักเรามากมาย คำพูดที่ทำให้เรารู้สึกมีความสุขทุก ๆ ครั้งที่ได้ยินมัน

ระลอกที่  4  มีโอกาสได้กินข้าวกับเพื่อนสนิทดิ๊งก็มีการคุยเล่นหยอกล้อกันตามปะสาคนสนิทกัน แต่ปรากฏว่าได้ยินคำพูดที่ว่า  " มันชินกับกลิ่นเก่า " สะกิดใจครั้งที่หนึ่ง

ระลอกที่  5  ขอไปปาร์ตี้กับเพื่อนสมัยเรียน แต่ มีกฏว่าทุกคนห้ามพาแฟนไปเพราะต้องการปาร์ตี้แบบเพื่อน ๆ แต่ก็มีเพื่อนดิ๊งพาแฟนทอมไปด้วย และที่แซ๊ดดดดมากกว่านั้นคือก่อนหน้านี้เคยมีกฏบ้าแบบนี้ แต่อิดิ๊งมันก็พาแฟนเก่าไปด้วยทุกครั้ง...((แล้วให้ตูคิดว่าไง))

ระลอกที่  6  เพื่อนดิ๊งเมาแล้วดันทอมาด่าตูโชคดีนะตูกำลังง่วง อิดิ๊งดันแก้ตัวแทนเพื่อน ไม่เจ๋อเข้าข้างตูบ้าง ((ตูก็น้อยใจเป็นนะเฟ้ย)) สักวัน...

ระลอกที่  7  ได้เจอกับเพื่อนดันเล่าเรื่องราวเก่า ๆ ของดิ๊งกับคนเคยรัก ในใจก็คิดว่ามันคืออดีตที่ผ่านมาแล้ว ไม่ควรเก็บมาคิด แต่ ดันได้ยินคำว่า

"เมื่อก่อนเค้าเป็นปาท่องโก๋กันไปไหนเค้าก็ไปด้วยกัน และ(ชื่อ)เค้าก็อยากให้(ชื่อ)ไปด้วยนะ"

สะกิดใจครั้งที่สอง...น้ำตาตกในมันเป็นแบบนี้นี่เอง

เหตุการณ์หลาย ๆ ครั้งที่ผ่านมามันทำให้เราปะติดปะต่อเรื่องราวได้หลายอย่าง

ถ้าเปรียบเหมือนจิ๊กซอก็คงเกือบจะสมบูรณ์แบบแล้วสินะ

คำพูดที่เคยได้ยินมามันสวยหรูและทำให้มีความสุข แต่เมื่อเปรียบเทียบกับการกระทำหลายอย่างมันช่างทำให้รู้สึกน้อยใจกับการกระทำสำหรับความรักเก่าอันยิ่งใหญ่

ฉันจะรอให้ถึงวันที่พูดกับทุกคนได้เต็มปากว่าเราคือแฟนกัน

** Diary นี้ขอบันทึกไว้เมื่อใดที่เปิดอ่านมันแล้วมีน้ำตา แสดงว่าฉันยังรู้สึกและยังรักเธอ

แต่เมื่อใดที่ฉันเปิดอ่านมันแล้วรู้สึกเฉยชา ไม่มีแม้หยดน้ำตาแสดงว่าความรักสำหรับฉันมันหมดแล้ว

......

.....ความรักของเรานั้น ไม่เท่ากัน >_<".....

อาจเป็นเพราะเราเองไม่ใช่ผู้ลิขิตชะตาชีวิต

หรือชะตาความรักได้

เราจึงไม่อาจเลือกได้ว่าจะมีความรักแบบ "ขม" หรือ "หวาน"

แน่นอนว่าทุกคนอยากมีความรักที่ดีกันทั้งนั้น

*****

ความรักมันมีแค่เส้นบาง บาง กั้นกลาง

ระหว่างความเสียสละ กับ ความเห็นแก่ตัว

*****

เมื่อคน ๆ นึงตกหลุมรัก หัวใจก็เปลี่ยนองศาหมุนหาสมดุลของความรัก

พื้นที่ทั้งหมดของหัวใจ คือ คนที่เค้าเลือกที่จะรัก

แต่อีกคนเมื่อมีความรัก...เค้ากลับเลือกที่จะกั้นห้องของหัวใจ

เพื่อเว้นช่องว่างไว้อีกมุม  ที่คนรักไม่มีสิทธิ์

*****

เพราะว่าความรักของเรานั้นไม่เท่ากัน

คนนึงซื่อสัตย์ และ เปิดเผยเพราะความรักที่มีให้มันมากล้น

อีกคนนึงมีความรัก และ ปิดกั้นเพราะในความรักนั้น มีอะไรซ่อนอยู่

*****

บางครั้งเราต้องหัดกั้นห้องให้หัวใจบ้าง

เพื่อเก็บทุกด้านที่สำคัญของชีวิต

การที่ยกทุกห้องของหัวใจให้กับใครสักคน

เพียงแค่หวังว่าเราจะได้ทุกห้องในหัวใจเค้ามาแทนที่หัวใจดวงเดิม

สิ่งที่ได้กลับมาอาจเป็นแค่บางห้องของหัวใจ

แล้วเมื่อไหร่หัวใจของเรามันจะเต็มซักที...

*****

.....งาน งาน งาน.....

ทำไมงานที่บริษัทนี้มันยุ่งงงงงงง จังเลย

วัน วัน ก็มีแต่จ้อง จ้อง หน้าคอม

เอกสารอะไรมันจะเยอะ เยอะ ขนาดนี้อะคร้าคุงเพ่

????

การทำงานดูเหมือนว่าจะต้องออกรบอะไรประมาณนั้น

((แอบกระซิบนิดว่าที่นี่ ซุปฯ ต้องลงทุนในการทำงานมากมายคร้า))

อย่างเช่น ค่าทอสับ  แต่ที่ร้ายกาจมากคือ อุปกรณ์สำนักงานไม่มีให้เบิกอะ คิดได้ไง >_<"

****

เต็งส์นิ่มมาทำงานในตำแหน่ง Supervisor นะคร้า

ไม่ใช่เจ้าของบริษัท อะ เข้าใจอะไรผิดเปล่า

****

-*----เริ่มต้นนับหนึ่งใหม่-----*- อีกครั้ง >_<"

:: หลังจากที่ร้างลาชีวิตการทำงานมานานนับเป็นปี

..
.   ชีวิตเริ่มกลับสู่จุดเดิม จุด จุด ที่ต้องงัดตัวเองออกจากที่นอนแต่เช้า

.
;   ต้องไปให้ทันรถตู้ซึ่งคันสุดท้ายหมด 9:00 น. แต่เราจะไปคัน 9:00 น.

    ได้ไงก็ดันทำงาน 9:00 น. พอดีนะเซ้ !!! แถมใช้วิชามารไม่ได้เสียด้วย..

..  เพราะต้องพิสูจน์ลายนิ้วมือกันทั้งเช้า แล เย็นเลย แฮะ :)

::  อย่างนี้ต้องจัดระเบียบสังคมกันใหม่ ครั้งใหญ่ ซะทีเรา ((แย่แล้ว..เต็งส์นิ่มเอ๊ยย))

..
.   วันแรกของการทำงานก็เกือบ ๆ สายซะแล้ว >_<"

..  อุตส่าห์ออกจากบ้าน 7:30 น. ยังจะไม่ทันเลยนะเนี่ย..แล้วงี้ต้องตื่นกันแต่ไก่โห่เลยแง๋

..  สู้ สู้ ชีวิตยังไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันต่อไป..อิ อิ แอบให้กำลังใจตัวเองด้วยอะ

;.. เด๋วไว้คอยติดตามเรื่องราวการทำงานในบริษัทใหม่กันต่อนะคะ..

....พรหมลิขิต....^____^

:..   วันนี้ได้กลับสู่จุดกำเนิดของความวุ่นวายในเมืองหลวง

..    ที่บอกว่ากลับสู่จุดกำเนิดก็เพราะชีวิตประจำวันในอดีต

.. . ได้คลุกคลี ในวงจรชีวิตอันวุ่นวายที่เหมือนจะศิวิไลในย่านสีลม ตลอด เว..

..   ทุกวันอยากจะวิ่งหนี ย่านธุรกิจนี้ไปให้แสนไกล

.
.    แต่ดูเหมือนเราเคยทำบุญร่วมโลกกะย่านสีลมนี้มาแต่ชาติปรางก่อน

..  เพราะแม้จะวิ่งหนี ณ. ที่แห่งนี้เท่าไหร่ ก็เหมือนโชคชะตาดึงเราให้กลับมา

,,  ณ. ที่แห่งนี้อีกอยู่ดี ช่างเป็นย่านที่น่าจรรโลงใจมากมาย เอิ๊ก เอิ๊ก

....คนไม่ได้เรื่องคนหนึ่ง....

ช่วงนี้รู้สึกเหงา เศร้า สับสนในชีวิต เลยลุกขึ้นมาขยับปลายนิ้วจิ้มคีย์บอร์ด

เผื่อความรู้สึกเหล่านี้มันจะหายหรือเบาบางลงไปบ้าง...

:: ช่วงชีวิตที่ผ่านมาเคยผ่านร้อนผ่านหนาว ... ผ่านความสุข ความเศร้า

.. ความผิดหวัง และความเสียใจ เราเคยคิดเสมอว่าสิ่งต่าง ๆ ที่ผ่านมามันคือครู

.. ที่จะสอนให้ชีวิตเราต่อไปมีความเข้มแข็งและจะไม่เดินหลงทางอีก...

((เราเคยสัญญากับตัวเองว่าเมื่อเราเจอคนที่ดีที่รักเราจริง เราจะทำทุกอย่างเพื่อให้เค้ามีความสุข จะทำให้เค้าสบายโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน ไม่ว่าเค้าจะเหนื่อยล้า จะเจอเรื่องร้าย ๆ มาจากไหน เราจะเป็นที่พักพิงจะมีอ้อมกอดให้เค้ารู้สึกอบอุ่นได้เสมอ))

.. ช่วงหลายเดือนที่ผ่านมามีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้น มีทั้งความสุขสุด สุด และวิกฤตของชีวิต

.. มันทำให้เราต้องลองย้อนกลับมาดูตัวเองว่าเราเคยทำได้อย่างที่เราสัญญากับตัวเองไว้หรือเปล่า

.. วันนี้เราได้ทบทวนหลายสิ่ง หลายอย่าง มันทำให้เรารู้สึกไม่คู่ควร

.. เพราะเราไม่ใช่คนเก่ง เป็นแค่คนไม่เอาไหน ไม่ได้เรื่องคนหนึ่ง..

.. วันนี้เรารู้สึกผิดที่ความรักทำให้อีกคนต้องแบ่งปันและแบกรับอยู่ฝ่ายเดียว

.. เค้าอาจรู้สึกเหนื่อยและท้อ จนอยากปล่อยเราไว้กลางทาง เพื่อให้เค้ารู้สึกเบา

และเดินได้คล่องขึ้น  เราจะไม่โทษใคร เพราะเรามันไม่ได้เรื่อง..

@ เราเคยเป็นคนที่มั่นใจ เคยเป็นผู้นำ เคยคิดว่าตัวเองเก่ง เคยเข้มแข็งแต่วันนี้เราอ่อนแอ

.. เราอยากเก่ง อยากทำอะไรหลาย ๆ อย่างได้ อย่างที่คนอื่นเค้าทำ 

.. เราอยากมีความสามารถในด้านที่ยังไม่มี เช่น ด้านภาษา ด้านคอมพิวเตอร์ ด้านธุรกิจ ฯลฯ

แต่ทำไมฉันไม่มีโอกาสที่จะได้ทำมัน

((วันนี้เค้าต้องขอโทษที่ไม่เคยทำให้ดิ๊งสบายและมีความสุขเลย เค้าต้องทำให้ดิ๊งเหนื่อย))

.....HBD สำหรับเพื่อนรัก.....

      ^o^  Dialy หน้านี้ของยกให้เป็นเรื่องราวของ "เพื่อนรัก" เนื่องจากเป็นวันสำคัญ


...สำหรับเพื่อนสนิท ก็คือ...


>> เพื่อนธรรมดาคนนึง ที่ดันสนิทมากกว่าเพื่อนธรรมดาทั่ว  ๆ ไป

..   ซึ่งมันก็ต้องมีอะไรหลาย ๆ อย่างคล้ายกับเรามากกว่าเพื่อนคนอื่น ๆ

..   แต่มันอาจจะมีอะไรบางอย่างที่ต้องเป็นมันเท่านั้นที่มี " เพื่อนรัก "



.. และแล้ววันนี้ก็เวียนมาถึง มันก็หลายปีแล้วนะที่ " ข้าอวยพรให้เอง " นังเพื่อนรัก


..  ถึงแม้วันเวลาจะเปลี่ยนไปสถานะทางสังคมและการใช้ชีวิตที่เปลี่ยนไป

...แต่...

..++ มิตรภาพ และความเป็นเพื่อนของเราไม่มีวันเปลี่ยนแปลง..

Happy  Birthday  Na  My  Friend

:: 23 July  ใครเกิดวันนี้ ขอให้มีอันจะกิน

ขอให้รวยล้นฟ้ายิ่งกว่าอ้าย....

...ขอให้เพื่อนเป็นดาวเด่น มีชื่อเสียงโดดเด่นยิ่งกว่าบิลลาเดน...

...ขอให้มีความก้าวหน้า ขอให้อายุยืน ฮ่า ฮ่า...

...ขอให้แฟนรัก แฟนหลง ((ทาง อิ อิ))...

...ขอให้พูดจาฟังง่าย หน้าตาสดใสจิ้มลิ้ม...

...สาธุ สาธุ...

^^ เค้าว่ากัลลลว่าอายุเพิ่มขึ้นจะทำให้คนสวยขึ้น..,

!!?   ถ้าอย่างนั้น วันนี้เพื่อนมีอายุที่เพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งปี เพื่อนข้าก็ต้องสวยขึ้นซิ ใช่มะ..

++ ...อย่าล้อเล่น กับ ความผูกพัน...!!

ความรัก...จะเติบโตในแนวราบ


ความผูกพัน...จะเติบโตในแนวลึก




::   ความรักมันมักจะเกิดขึ้น และ ดับไปแบบง่าย ๆ




..    แต่ความผูกพันจะถูกสะสมไว้ในความทรงจำ


                    >>  ที่บางคนแอบซ่อนไว้ในก้นบึ้งของหัวใจ




(( : ถ้าคุณ คือ คนรัก  => แต่เค้า คือ คนที่ผูกพัน  คุณจะเจ็บปวดใจไหม ?




..
..  เราไม่อาจห้ามใจ หรือ ความรู้สึกของใครได้  ถ้าเค้ายังมีความผูกพัน ... กันและกัน




..    เมื่อรักใครหัวใจมักจะเกิดความคาดหวัง


..    บางครั้งเราก็แอบคิดเข้าข้างตัวเองว่า...ความรักของเราจะสามารถเปลี่ยนเค้าได้




..    เปลี่ยนความผูกพันที่คนหนึ่งคน เคยมีให้ใครอีกหนึ่งคน ลบเลือนไปกับวันเวลา




..    แต่หากว่า " ความรัก ไม่เคยเปลี่ยนความผูกพันนั้นได้เลย " คุณจะเดินเร็วขึ้นไหม ?




..    เดินเร็วขึ้นเพื่อต้องการให้พ้นผ่านวันเวลานี้ไปให้เร็ว ๆ




..    เพื่อหาสมดุลที่เหมาะสม กับ การเติบโตของความรัก






**  มีคนอีกมากมายพูดกันว่า




    .. เมื่อไรที่มีรัก  เราควรเดินให้ช้าลง..ไม่อย่างนั้นอีกฝ่ายจะเดินไม่ทัน




    .. เมื่อไรที่มีรัก  เราต้องฟังมากขึ้น..ไม่อย่างนั้นระหว่างเราจะเกิดความไม่เข้าใจ




((ความรักทำให้เราต้องแบกรับและแบ่งปัน..มันคือสิ่งที่จะเติมเต็มหัวใจของกันและกัน))




..  แต่หากความผูกพัน..มาแบ่งปันสิ่งที่เติมเต็มของหัวใจ




..  แล้วเมื่อไหร่..ในหัวใจจะถูกเติมให้เต็มซักที..












 

...** -__-'' " เหนื่อยจังเยยยยย " ...

.
.        หลังจากการใช้ชีวิตในมุมที่หักเห...มาแสนนาน




   ชีวิตที่ว่างเปล่า ((ไม่มีแม้งานอะไรที่จะให้ทำ ... พูดง่าย ๆ คือ ตกงานนั่นเอง))




::       การใช้ชีวิตรวมถึงทุกสิ่งอย่างที่อยู่รอบตัว  ดูจะต้องมัธยัสมากขึ้น




..+     บางช่วงของชีวิต จำเป็นต้องลบ ต้องลืม คำว่า Shopping บ้าง...


..
^       ทุกวันสิ่งที่ขาดไม่ได้ คือ การหางาน และดิ้นรน เพื่อให้ได้งาน

***

...      และแล้ว วันนี้ที่เฝ้ารอ ก็มาเถิง คือวันที่จะได้งานที่เราก็มีความถนัด

...แต่...

         พระเจ้าเล่นกลอะไรนี่ งานที่ได้ คือ Supervisor ที่ต้องมีทีม




        ((เราก็มีนะ แต่เด็กเรานี่ซิคร้า ดันรับงานจากที่อื่นด้วยซะเต็มมือเลย))




-_-'   ช่วงทดลองงาน เพื่อพิจารณารับเป็นพนักงานประจำคงล่มสลายทีนี้แล้วเรา




( :     อยากจะกรี๊ดดดดด ดัง ดัง...เฮ้ยยยย !!! ทำไมมันเหนื่อยจังเล้ยยยยย






....เมื่อไหร่เราจะก้าวข้ามอุปสรรคต่าง ๆ เหล่านี้ไปได้ซักทีเนี๊ยยย....

:: ฉัน เหนื่อย แล้ว นะ ::     

Mermaid...ในฝัน

อาทิตย์ 4 กรกฎาคม 2010

วันนี้เป็นวันที่เราเตรียมเก็บกระเป๋าเพื่อเดินทางไปต่างจังหวัดอีกครั้ง...

แต่การเดินทางในครั้งนี้แตกต่างจากทุกครั้งที่ออกเดินทาง

เพราะจุดมุ่งหมายที่แตกต่างกันนั่นเอง...การเดินทางครั้งนี้เพื่อติดต่องาน

เราเริ่มออกเดินทางเวลา 17:00 น. เศษ ๆ เป็นห่วงก็แต่น้องตุ้งแช่ที่ต้องอยู่

ตามลำพังตนเดียวจึงตัดสินใจขับรถพาน้องตุ้งแช่ไปฝากไว้ที่บ้านคุณยายจ๋า

*****

จุดหมายปลายทางที่เราตั้งใจจะไป คือ Mermaid....... ซึ่งตั้งอยู่ในนิคม ฯ ปิ่นทอง

เราออกเดินทางจากกรุงเทพฯ ขับรถเข้าเส้น By-pass ทางหลวงหมายเลข 7

ด้วยการเดินทางที่ไม่คุ้นกับเส้นทาง...ทำให้เราหลงทางไป-มา

และออกเดินทางจากกรุงเทพฯ ในช่วงเวลาที่เย็นมากแล้วทำให้มาถึงค่อนข้างค่ำ

จึงหาที่พักแถวบางแสน โชคดีของเราที่ได้ที่พักที่เป็นแมนชั่นเปิดใหม่ดูหรูหรา

สะอาด ราคาสมเหตุสมผล ทำให้เรารู้สึกปลอดภัยเพราะมีคีร์การ์ดเข้าออก

นักศึกษาเพียบเจยยยยย....รู้สึกชราภาพไปกะทันหัน ฮิ ฮิ

*****

ก่อนเข้านอนตั้งใจกันไว้ว่า " พรุ่งนี้นะเราจะต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไปติดต่องานหลาย ๆ ที่ "

*****

รุ่งเช้า :: เจ้ยยยยย 8 โมงแล้วเราอาบน้ำแต่งตัวสุดท้ายออกจากที่พักเกือบเที่ยงเหมือนเดิมอิ อิ ((แล้วจะนัดกันตื่นเช้าทำมายยยฟะเนี่ย...พี่น้องคร๊าฟ))

*****

ตั้งแต่ออกเดินทางยังไม่ถึงจุดหมายฝนก็เริ่มตกตลอดทั้งวันพอถึงจุดหมายส่งดาดิ๊ง

เข้าไปในบอสัดแล้ว แฮะ แฮะ บรรยากาศเป็นจายยย แอบหลับสักงีบดีฟ่าเรา....

*****

เสร็จสิ้นภาระกิจเราก้เดินทางกลับกรุงเทพฯ โดยมีฝนนำทางตลอดเส้นทางงุงิ

((การเดินทางครั้งนี้ไม่มีภาพประกอบ ต้องขออภัยมา ณ. ที่นี้ด้วยคร้า เพราะว่าคอม

ดันติดไวรัส ไม่สามารถ up รูปได้ แป๋ว แป๋ว))

รัก-ไม่-สิ้น-สุด

:: เมื่อมีความรัก...ก็มักมีความคาดหวัง

สิ่งที่ผู้หญิงเค้าต้องการกัลลลล ++

: แฟนไม่ต้องหล่อ..แต่..ดูดี

: แต่งงานเล็ก เล็ก "o" ฮันนีมูนตามฐานะ

: บ้านหลังเล็ก เล็ก พอให้ลูกวิ่งเล่นได้

: ลูกน่ารัก ** สามีเป็นแฟมิลี่แมน..แต่..ก็ทำงานนอกบ้านอย่างขยันขันแข็ง

: มีรถคันเล็ก เล็ก ไว้ไปจ่ายตลาดและรับ-ส่งลูกไปโรงเรียนสักคัน

: มีของสะสมที่มีคุณค่าทางจิตใจ...

*** ฉัน ไม่ ได้ ต้อง การ มัน เลย ***

** สำหรับฉัน

:: ความรัก คือสิ่งที่ยิ่งตามหา ยิ่งห่างไกล

...ยิ่งเข้าใกล้ ยิ่งวิ่งหนี

แต่เมื่อพบคนที่เรา "รักจริง" จงอย่าได้ลังเลใจที่จะรัก

และแสดงออกถึงความรักนั้น

...ทำชีวิต...ให้อบอุ่น

...ทำหัวใจ...ให้เข้มแข็ง

...หยุดเรียกร้อง...หยุดไขว่คว้า

...มองให้เห็นและเข้าใจ ^^ ว่าคนรักกะความรัก ((ต่างกันอย่างไร))

แล้ววันนี้นู๋กัสก็เข้าใจว่าแท้จริงแล้ว

นู๋กัสรักดาดิ๊งมากแค่ไหน จะรักเธอไปทุก ทุกวัน...

รัก-ไม่-สิ้น-สุด

:: รักเธอ  ที่เธอ  คือเธอ ((รักไม่จำกัดเพศ))

...ต่อจากนี้ไป..

ครอบครัวของฉัน คือ...

ดาดิ๊ง + นู๋กัส + น้องหน้าขน

เธอเป็นมากกว่ารัก เพราะเธอนั้นคือครึ่งชีวิต

ฉันใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อตามหา

และรอคอยเธอมาแสนนาน

และสุดท้ายก็เจอว่าเธอคือทุกอย่าง

ที่เติมเต็มหัวใจ

จากนี้ทุกลมหายใจฉันคือเธอ

 

*****

***

*

AmPhaWa_LoVe u

@ AmPhaWa

ความฝันที่เคยคิดกันไว้ว่าเราจะต้องไป ((อัมพวา)) ก็เป็นความจริงแล้วววว

:: Tip อัมพวาเกิดขึ้นได้เพราะความอนุเคราะห์ของ GM แท้ ๆ แฮ่ แฮ่

                  ...เพราะที่รักต้องเดินทางไปทำงานที่ราชรีพอดี -*- รึป่าว 55...

ด้วยความตื่นเต้นในการเดินทางไปเที่ยวกันสองคนของเราทำให้..นู๋กัสถึงกะนอนไม่หลับกันเลยที  เดว ++ หัวใจมันเต้นรั่ว กระสับกระส่าย แบบบอกไม่ถูก ((ตึก ตึก)) เหมือนกะจะไปออกศึกยังไงยังงั้น  แต่พอเริ่มมีสติขึ้นมาก็คิดได้ว่า เอ๊ะ !! เราจะไปเที่ยวนี่ฟ่าไม่ได้ไปออกรบซะหน่อยจะตื่นเต้นกลัวกับระเบิดไรฟะ  ก็แหม๋...คุณค๊าก็นู๋กัสงะไปเที่ยวกะดาดิ๊งแค่สองคน ^^ ในใจก็เลยเป็นกังวลเล็กน้อยว่าไปเที่ยวครั้งนี้จะหนุกหนานมั้ยน๊า...

*****

:: และแล้วก้อเถิงเวลาที่เราต้องออกเดินทางกันแล้ว ฮุ ฮุ ((มันช่างมีความสุขจิง จิง))

ในระหว่างการเดินทางมันช่างมีเรื่องน่าตื่นเต้นมาให้เราได้ระทึกจายเป็นระลอก ระลอก ก็คนขับรถบอสัดดาดิ๊งนะเซ่ !! ดันพาเราหลงทางซะนี่ แล้ว He.. ก็มั่นจายมากกก ว่ารู้ทางที่จะไปรับพี่อีกคน  ตูนะจะไปราชรีแต่ดันพาตูไปเที่ยวเถิงบางใหญ่อย่างนี้มันน่ามั้ยคร้า...

@ และแล้วภาระกิจในการทำงานของดาดิ๊งก็เสร็จสิ้นลง เราสองคนเดินทางสู่อัมพวา Go Go !!!

(( ได้เวลาลั่นล้าแล้ว LOL ))

เมื่อเราสองคนได้ก้าวเท้าสู่ดินแดนของอัมพวา...อันดับแรกที่จะต้องทำคือเดินเต็ดเตร่หาที่พักให้ได้

((และเราสองคนก็โชคดีที่ได้เจอกะคุณลุงใจดีคนหนึ่งที่อาสาพาเราไปหาที่พักจนสำเร็จ))

** ได้เวลาลั่นล้า เจง เจง ซะ ที เรา **

อาหารมื้อแรกของวัน เริดมากกกก :)

กล่องแสดงความคิดเห็น เก๋ จัง ^_^

บรรยากาศยามค่ำคืน

กินเสร็จเราสองคนก็เดินเตร่ริมคลอง @ ดื่มด่ำบรรยากาศยามพระอาทิตย์ตก  อันสวยงาม และนู๋กัสเกิดอยากนั่งเรือชมหิงห้อย...ขึ้นมา 555 ก็ได้แต่อ้อน อ้อน ดาดิ๊ง ให้พานั่งเรือเล่น ฮุ ฮุ ได้ทีหละ

นั่งเรือกลับมาประมาณ 2 ทุ่ม ก็ไปหาอะไรทานกัน "" ตกลงไปทานที่ร้าน " ฮาเฮ " เป็นร้านที่บรรยากาศดี มีดนตรีสด นักดนตรีสลับผลัดเปลี่ยนกันขึ้นเวทีร้องเพลงให้ลูกค้าในร้านฟังตลอดตั้งแต่เช้าจนดึก บรรยากาศเป็นจายวันนี้ก็เลย...ดึกไปหน่อยยยย แบ๋ง แบ๋ง

เมนูของร้านค่ะ

พอดึกได้ที่แล้วเราก็เดินกลับที่พัก ** ด้วยอาการที่คิดเถิงที่นอนเต็มคราบ ** ((เมื่อไหร่จะเถิงฟะ))

((ตื่นเช้าขึ้นมาก็มีข้าวต้มอันแสนอร่อย  ที่คุณพี่เจ้าของบ้านเตรียมไว้ให้เรากินเป็นอาหารเช้า))

และแล้วเราสองคนก็เดินซื้อของน่ากินนนน กลับ Bkk**

*****

Gas2iDoL: เดินเตร่ :: ราชดำริ

Gas2iDoL: เดินเตร่ :: ราชดำริ: "เมื่อวัน 'Tue' ที่รักมีเรื่องกลุ้มใจ

:: ก้อเลยทอหาเค้าให้ช่วยปลอบหน่อย อิ อิ (( แอบดีใจเล็กน้อย ))

เราก้อเลยได้โอกาสแสดงความจิ..."

เดินเตร่ :: ราชดำริ

เมื่อวัน "Tue" ที่รักมีเรื่องกลุ้มใจ

:: ก้อเลยทอหาเค้าให้ช่วยปลอบหน่อย อิ อิ (( แอบดีใจเล็กน้อย ))

เราก้อเลยได้โอกาสแสดงความจิงจัย ฮุ ฮุ

โดยการ ....

เป็นเพื่อนไปไหว้ " พระพรหม " อันเป็นที่เคารพยิ่งของ darling

แต่แหม๋ !!! บุญมีแต่กรรม++ มาบังจิง จิง

ก้อพี่ฟ้ากะพี่ฝนนะซิ ^^ ดันเกิดมารักกานตอนนี้

คนกะลังจะหวีดกันซะหน่อย :: ดันตกลงมาได้

เราจ๋องคนก้อเลย...หาที่หลบฝน ((อิ อิ ทำเนียนเข้าไปหม่ำ ๆๆ ในร้าน Shabu ซะเลย))

อย่างน้อยก้อต้องขอบคุณพี่ฟ้ากะพี่ฝนน๊าคร้า..ที่ทำให้เรา 2 คน dinner นอกสถานที่ 555

^__^ นึกว่าจะไม่ได้ไหว้พระพรหมซะแล้ว

...เพราะยิ่งนั่ง ฝนก้อยิ่งตกแรงขึ้นเรื่อย ๆๆๆ

แต่ก้อโชคดีนะคร้าที่มีแฟนสายตาดี -*- มองเหลือบไปเห็น "วัตสัน" ซะนี่

เราจ๋องคนก้อเลยตัดสินใจซื้อร่มแล้วแสดงสปิริต

เดินท่ามกลางสายฝนอันแรงกล้าไปไหว้ " พระพรหม " จนได้

++ พอเราก้าวเท้าเข้าไปที่ศาลพระพรหม ทุกสายตาก็มองจรดจ้องมาที่เรา

ประหนึ่งว่าเหยื่อมาแล้ว ฮ่า ฮ่า

แต่เราก้อต้องแสดงความเสียใจกะพ่อค้าแม่ขายที่นั่นด้วยนะคร้า ((แอบยิ้มเล็กน้อย))

เพราะว่าเราสองคนตัดสินใจไหว้มือเปล่าค่ะ อิ อิ

แหม๋ !! ดิฉันไม่ได้งกนะค่ะแต่ว่า คือ เอ่อ ฝนมันตก จุดธูปไม่ได้งะค่ะ

** และแล้วก้อต้องเดินทางกลับโดยรถไฟฟ้า และต้องฟันฝ่าสายฝนต่อไป

เสร็จสิ้นภาระกิจของเราอีก 1 วัน **

+++